ชุมชนออนไลน์ หาเพื่อนคุย รวมเกมส์ ดูดวง ฟังเพลง ฟุตบอล ดารา และอีกมากมาย
งานและอิสรภาพทางการเงิน => ★★★ งาน - อาชีพเสริม ทำเงินล้าน - ธุรกิจส่วนตัว รวย! => ข้อความที่เริ่มโดย: Adminis ที่ กรกฎาคม 05, 2014, 02:20:14 PM
-
ผลของการปล่อยวันเวลา ให้ผ่านไปอย่างไร้ค่า!
นิทานอีสป : มดขยันกับจักจั่นเสียงใส
นิทานอีสป : มดขยันกับจักจั่นเสียงใส
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว...
มีจักจั่นตัวหนึ่ง นิสัยสำราญ ร้องรำทำเพลงสนุกสนานไปวัน ๆ
วัน ๆ เอาแต่ร้องเพลง ไม่ทำงาน ทำการ เกียจคร้าน เอาแต่ความสะดวกสบาย
ตลอดช่วงฤดูร้อน เพื่อนสัตว์ตัวอื่นๆ อย่างเช่นมดตัวน้อยตัวนิด เขาพากันออกหาอาหารมาเก็บไว้ในรัง เอาไว้กิน ในฤดูหนาวที่หาอาหารยาก แต่จักจั่นไม่สนใจ เอาแต่แต่งตัว กรีดกราย ร้องเพลงสนุกสนานไปวันๆ
ครั้นถึงฤดูฝน บางวันฝนตก "จั่ก..จั่ก.."หนักมาก น้ำท่วมเจิ่งนอง จนสัตว์ตัวไหน ๆ ก็ออกไปหาอาหารมากินไม่ได้
มดไม่ได้กังวลอันใด เพราะตอนอากาศดี ๆ ได้เก็บอาหารตุนไว้มากพอแล้ว
แต่จักจั่นนี่ซิ ไม่มีอาหารกิน
พอเห็น..
“มดน้อยกินข้าวคำน้อย
อร้อย อร่อย แหมน่าอิจฉา
มดน้อย จิบน้ำ จิบน้อย
อร้อย อร่อย แหมน่าอิจฉา..”
อดอยู่หลายวัน หิวจนท้องกิ่ว ตาลาย จนในที่สุด...ต้องคลานมาหามดน้อยเพื่อนรัก แล้วอ้อนวอนเพื่อนมดว่า
“เพื่อนมดเอ๋ย...เห็นใจข้าบ้างเถิด ข้าหิวเหลือเกิน หิวจนจะตายอยู่แล้ว ได้โปรดเถิด...ขออาหารให้ข้ากินสักหน่อยนะ ครั้นพอพ้นฤดูฝนแล้ว ข้าจะหาอาหารมาใช้คืนให้เจ้าเอง...ขอเถอะนะ ขออาหารให้ข้ากินบ้าง ข้าหิวจะตายอยู่แล้ว”
มดจึงถามจักจั่นว่า
“อะไรกัน นี่เพื่อนจักจั่น เมื่อก่อนจะย่างเข้าฤดูฝน ใครๆ เขาพากันหาอาหารมาเก็บไว้กิน ทุกตัวเหนื่อยสายตัวแทบขาด แล้วเจ้ามัวทำอะไรอยู่ล่ะ”
จักจั่นยังไม่สำนึก จึงตอบกลับไปว่า
“ข้าก็ไม่ได้นิ่งดูดาย ไม่ได้อยู่เปล่าๆ นะ ข้าก็ร้องรำทำเพลงกล่อมไพร กล่อมเพื่อน ๆ ทั่วป่าอยู่ เจ้าขนอาหารผ่านมาไม่ได้ยินหรอกหรือ”
“ได้ยินชัดแจ๋วเลย ในเมื่อเจ้าเอาแต่ร้องเพลงไม่สนใจทำมาหากิน ตอนนี้เจ้าก็จงร้องรำทำเต้นต่อไปให้สนุกเถิด”
ว่าแล้วมดก็เดินจากไปทันที..จักจั่นเลยต้องทนอด ทนหิว
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
อย่าปล่อยวันเวลาให้ผ่านไปอย่างไร้ค่า
-
แสงแดดแผดจ้า ท้องฟ้าโปร่งใส หน้าหนาวยาวไกล กายใจหนาวนาน
มดง่ามเตรียมพร้อม ถนอมอาหาร ผึ่งแดดมดงาน เกื้อการเก็บกิน
จักจั่นเผโผ ผอมโซพลัดถิ่น ท้องร้องเหงื่อริน ถวิลเว้าวอน
สหายมดง่าม ฟังความเราก่อน เราจนคนจร ขอก้อนของกิน
เจ้าใยไม่หา ใช่ข้าดูหมิ่น ของเลี้ยงชีวิน เก็บสินออมทรัพย์
ข้าต้องร้องเพลง บรรเลงขานขับ ร้องเพลงเนิ่นนับ ถึงกับผอมโซ
สมน้ำสมเนื้อ ขาดเหยื่อตาโหล ชอบร้องเพลงโชว์ เชิญโก้ต่อไป
เสียงปังคลังปิด หมดสิทธิ์อาศัย จักจั่นตรอมใจ มดไม่เมตตา
เกียจคร้านการกิจ ชีวิตอนาถา ทุกข์เข็ญเห็นมา จนกว่าชีพวาย
-
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
“ผู้ขยันย่อมไม่ประมาท…เตรียมพร้อมสำหรับอนาคต…ย่อมไม่อดอยาก”
“คนเกียจคร้านและประมาท…มักปล่อยเวลาไปกับความต้องการที่โง่เขลาของตน
…จึงมักจะได้รับความลำบากยากแค้นในอนาคต“
:wanwan003: